Geothermische warmtepompen maken gebruik van de aarde als warmtebron. Er zijn twee verschillende methoden die worden toegepast:
- Horizontaal captatienetwerk.
- Verticaal captatienetwerk (putboringen).
Het type grond dat beschikbaar is rondom jouw woning is essentieel om te bepalen welke van de bovengenoemde methoden toegepast kan worden.
Horizontaal
Jouw tuin zal fungeren als warmtebron, waarbij een buizennetwerk op een diepte van 70 cm tot 1.5 m wordt ingegraven. Dit netwerk zal een vloeistof laten circuleren die warmte uit de grond zal onttrekken. Zonlicht en regen zullen de warmteafgiftecapaciteit van de grond verder verhogen.
Een grasveld is bijzonder geschikt voor dit doel. Om het rendement te optimaliseren, wordt aanbevolen bebouwingen en beplantingen boven het captatienetwerk te vermijden. De omvang van het captatienetwerk wordt bepaald door verschillende factoren, waaronder de bodemsamenstelling, vochtgehalte en het vermogen van de warmtepomp. Dieper graven kan helpen bij het verkrijgen van een vochtigere bodem, maar dit verhoogt wel de installatiekosten.
De gemiddelde opbrengst bedraagt ongeveer 25 W/m². Voor het verwarmen van een woning van 200 m² is dus ongeveer 250 m² vrije grondoppervlakte nodig. De efficiëntie van het systeem is sterk afhankelijk van het seizoen, aangezien de buizen zich tussen 70 cm en 1.5 m onder de grond bevinden. Tijdens lange, strenge winters kan het rendement van dit systeem afnemen.
Het onttrekkingsvermogen van de bodem varieert tussen de 10 en 35 W/m². Als je het type grond kent, kun je hier een schatting maken van het onttrekkingsvermogen.
- Bodem met grondwater: 30-35 W/m²
- Vochtige leemachtige bodem: 25-30 W/m²
- Droge leemachtige bodem: 20-25 W/m²
- Vochtige zanderige bodem: 15-20 W/m²
- Droge zanderige bodem: 10-15 W/m²
Voordelen
- Koeling op een passieve manier is mogelijk
- Bereikt een hoog rendement
- Vereist geen onderhoud
Nadelen
- Grote investering (wel goedkoper dan de verticale optie)
- Er is een uitgebreide tuinoppervlakte nodig
Verticaal
Indien er niet genoeg grondoppervlak beschikbaar is, kan verticale captatie als alternatief dienen. Hoewel deze methode iets duurder is dan horizontale captatie, blijft het principe hetzelfde. In plaats van horizontale lussen wordt er echter gewerkt met verticale lussen, waarbij putten worden geboord tot een diepte tussen 25 en 100 meter. Het aantal benodigde putten hangt af van het type grond en de verwachte warmtebehoefte, wat eerst vereist dat er een bodemonderzoek wordt uitgevoerd.
Booractiviteiten tot 50 meter vereisen melding, terwijl dieper boren een vergunning vereist. Belangrijk is ook dat de bouwgrond toegankelijk moet zijn, wat soms een uitdaging kan zijn bij rijwoningen. De gemiddelde opbrengst per geboorde meter bedraagt 50 W/m, maar dit varieert afhankelijk van het type grond.
Voordelen
- Vereist minder grondoppervlakte.
- Biedt de mogelijkheid voor passieve koeling, die zelfs beter zal zijn dan bij horizontale captatie.
- Bereikt het hoogste rendement.
Nadelen
- Het blijft een aanzienlijke investering, duurder dan horizontale captatie.
- Vanwege de aanwezigheid van glycol is een goede afdichting essentieel.
- Putboringen zijn niet altijd haalbaar.